Dün akşam haberlerde Suriye de Esad’ın heykelleri yıkıldığını gördüğümde birden bire Dejavu oldum. 2003 yılında Saddam Hüseyin Irak ta yıkıldığında heykelleri birer birer yıkılmasını ekranlarda izlemiştik, Arap baharının ilk döneminde Libya dan Kaddafi’nin yıkılmasında aynı sahneleri izlemiştik. Daha çok Saddam’ın yıkılma sürecini hatırlıyorum bugün Suriye de Allah’a hamd olsun artık bu cümleyi kullanabiliyoruz devrik lider Beşşar Esad ve babası Hafız Esad’ın heykelleri tek tek yıkılıyor bunları izlerken Dejavu oluyorum. Biri Sünni diktatör biri Şii-Nusayri diktatör ikisi de milyonlarca masum Müslümanı katletti, ikisi de çıkarları uğruna ABD ile Rusya ile aynı safta yürüdü ikisininde ülkelerine heykelleri dikildi ama sonları aynı oldu. Saddam İran savaşında bütün Avrupa’yı ve ABD yi arkasına aldı ama Kuveyt’e girmek gibi bir yanlışı cezasını büyük şekilde ödedi. Bir yerde okumuştum İran savaşından sonra Dönemin ABD başkanına diyor ki; ben Kuveyt’e gireceğim başkan da hiç bir yorum yapmıyor ne evet diyor ne hayır diyor sonra Kuveyt’e giriyor. Sen misin bunu sonrası malum, sonu yıkılmak oldu. 2003 te sadece 20 gün direnebildi yakalanınca sakallarında bit vardı diye haberleri hatırlıyorum. Bugün Suriye de tıpkı Saddam’ın heykelleri yıkıldığı gibi Suriye de Esad rejiminin birer birer heykelleri yıkılıyor bunları izledikçe ben Dejavu oluyorum. Saddam’ın heykelleri yıkıldığı günler aklıma geliyor ve aynı sevinci tekrar yaşıyorum. Tabi o zamanlar küçüktüm ama bugün olanları anlamını daha iyi kavrayabiliyorum bunun için Allah’a hamd ediyorum. Selam ve Dua ile…