Elhamdülillah, elhamdülillah, elhamdülillah! Allah’a ne kadar hamd etsek azdır. Suriye’de Esad rejimi nihayet yıkıldı. 13 yıldır nice katliamların altına imza attıktan sonra, bırakın 13 yılı, 60 yıllık bir iktidar serüveni sona erdi.
Aslında bu savaşı sağlıklı değerlendirmek istiyorsak sadece bu 13 yıla bakmak yanlış ve eksik olur; çünkü 60 yıllık bir iktidardan söz ediyoruz. Hama Katliamı’nı yok saymak, günümüzde olanları yanlış okumamıza sebep olur. Nitekim Ahmet Pakalın’ın Şehit Hama kitabını hemen hemen tüm Müslümanlar okumuştur. O kitap, Hama’da yaşanan katliamın ne kadar acı olduğunu kanıtlayan bir eserdir.
Bu kitabın bizim ailemiz için farklı bir önemi daha var, bunu belirtmeden geçemeyeceğim. Malum, oradaki bir karakterin adı Hacer’dir. Annem, sanırım ya bekarken ya da kardeşim Hacer’e hamileyken bu kitabı okumuş. Bu karakterden o kadar çok etkilenmiş ki kardeşimin adının Hacer olmasının bir sebebi de budur. Hama, bizim içimizde yaşıyor; bu da buna bir örnektir.
Gelelim bugüne… Artık Esad’ın açık bir destekçisi kalmamış durumda. Saddam’ın heykelleri yıkıldığı gibi, Suriye’de de Esad’ın heykelleri yıkılıyor. 13 yıldır babasına “rahmet okutan” bir zalim, bugün Suriye’den kaçtı. Suriye halkı adeta bir rüyada gibi; şaşkınlar. Her zalim gibi Esad da yıkıldı. Bu açıdan büyük bir lütuf.
Bütün bunlar güzel gelişmeler ama Müslüman temkinli olmalı. Nitekim 2013’te Mısır’da Mübarek giderken bizler seviniyorduk; fakat sadece iki yıl sonra rüzgar tersine döndü. Aynı şey Tunus’ta yaşandı ve aynı şey Sudan’da yaşandı. Eğer Türkiye halkı cesaretli olmasaydı, 15 Temmuz’da Müslümanlar da aynı esareti yaşayacaktı.
Tabii Suriye’de olanlar çok değerli, çok kıymetli gelişmeler. Ama bundan sonrası hepsinden daha kıymetli. Yeni bir Suriye inşa etmek dünden bugüne olacak bir şey değil. Ancak en azından elimizden geleni yapmalıyız.
Evet, bir dönem kapandı. Tarihi günlerden geçiyoruz ama bundan sonrası da önemli.
Selam ve dua ile…