Biraz sonra yazacağım şey yaşadığım bir olay ama isim vermeden anlatmayı tercih ediyorum. İki hafta önce katılmış olduğum bir programda daha öncelerden tanıdığım Müslüman bir yazarla karşılaştım. Sabah namazını kıldıktan sonra onunla hasbihal ederken yanımıza bir öğretmen olduğunu söyleyen bir genç geldi. Bir an çekine çekine sohbeti bölerek şöyle dedi; hocam öğrencim bana bir hediye verdi ne yapacağımı bilemedim telefonunu cebinden çıkardı o yazara verilen hediyeyi gösterdi. Birden bire yüzünden anlamlı bir gülme desen gülme değil ama bir şaşkınlık belirdi, hani derler ya sözün bittiği yer o misal sanki diyecek çok şey var ama o güç yoktu. Merak ettim merakımı gideremedim bende telefona baktım bir bardak üstünde Kemal Atatürk fotoğrafı ve yazısı şaşkınlıkla öğrencim bana bunu hediye almış ne yapayım dedi, durumu Fetva arayan bir adam gibiydi. Benimde moralim bir an bozuldu ama yanımdaki Müslüman yazarın tavrı ve sözü bir anda beni güldürmeye başladı. çünkü hepimiz de şaşkındık ne diyeceğimizi bir an bilemedik. Bazen susmak konuşmaktan daha efdaldir etkilidir etkilidir derler, daha sonra bu olayın üzerinde ister istemez düşündüm ne garip değil mi. Müslüman bir kişiye düşüncesine tam zıt bir hediye verebiliyorlar bu korkunç bir şey. Ama öğretmen hediyeyi veren bir öğrencisi yani anlayacağınız bir çocuk olduğu için morali bozulmuş ne yapacağını şaşırmış bir halde yardım ister gibiydi. Hz. Muhammed (As.) hediyeleşmeyi tavsiye ediyor bunu hadislerde ve sünnetinde görüyoruz ama günümüz Türkiye’sinde her işte olduğu gibi ideolojilerde hediyenin üzerinde etkisi oluyor. Bu olayın da buna bir örnek olduğunu düşünüyorum, ondan sonra ister istemez bir nevi Fetva arıyoruz yazık halimize yazık. Selam ve Dua ile…