Bugünlerde hayatımda yeni bir dönem başladı, tedavi için Muğla’ya taşınmak zorunda kaldım. Aslında son iki yada üç senedir İstanbul trafiğinden kalabalığından herkes gibi bende sıkılmıştım ama 30 senedir bir düzenimiz var bunu yıkmak kolay olmuyor. İstanbul gezilmesi gereken bir yer Kız Kulesi, Galata Köprüsü, Sultan Ahmet ve Ayasofya cami ve daha bir çok güzellik. Bunları saymak kolay ama gezmek zor bir süre önce Manisa da oturan bir abim şöyle demişti; Furkan Manisa Akhisar’dan Beylikdüzü’ne dört saate geliyorum. Akşam trafiğinden Beylikdüzünden Kartal’a 2,5 saat sürüyor neredeyse yarısından fazla insanın aklı almıyor ama gerçek bu. Hatta bazı araştırmalara göre 2040 ta İstanbul’un mevcut nüfusundan iki yada üç kat fazla artacak bu kadar trafiğe rağmen insanlar İstanbul’dan vazgeçemiyor. Bu bir büyü mü yoksa hakikaten İstanbul’un vazgeçilmez yanlarımı var bilemiyoruz. Yazıma bugünlerde Muğla da olduğumu söyleyerek başlamıştım bütün bunları düşünerek aklıma Tevfik Fikret’in iki şiiri düştü önce biliyorsunuz Tevfik Fikret Sis şiirini yazarak orada İstanbul’u Fahişeye benzetiyor Nazım Hikmetten tepki gelince İstanbul’dan özür diliyor. Bu olay Edebiyat tarihinde çok meşhur bir olaydır buradan şu noktaya gelmek istiyorum aslında Tevfik Fikret’in yaşadığı iki uç noktayı İstanbul da yaşayan herkes yaşıyor. Bugün İstanbul da yaşayanların %80 ni memlekete gideceğim diyor ama yine de gitmiyorlar gidemiyorlar. Biz 1994 te İstanbul’a geldik 30 yıl olmuş ben ara sıra memlekete giderim ama benim çocuğum gitmez niye İstanbul’dan çevre edinmişte o yüzden. Bu herkes için böyle birinci kuşak memleket özlemi duyar ikinci kuşak çocukken memlekete gidip geldiği için biraz özlem duyar ama üçüncü kuşağın hiç umurunda bile olmaz hatta belki öyle insanlar var ki haritada memleketini bile bulamaz. Bu doğal bir süreçtir ama aynı insanlar trafikte sıkışıp kalırsa İstanbul’a söverler bu psikolojik bir hastalık mı bilemiyorum yani şöyle bakabiliriz Tevfik Fikret’in iki psikolojik durumu aslında sadece Tevfik Fikret’e ait bir özellik değil herkeste olan bir ruh halidir hele de zaman geçtikçe bu daha belirginleşiyor ne diyelim hayırlısı olsun. Selam ve Dua ile…