Geçtiğimiz Mayıs ayında Betül Onay Doğan-Nihal Kocabay Şener’in Medya hakkında farklı isimleri kaleme aldıkları makalelerden derleme kitap olan MEDYA VE DİN kitabını çok severek okudum. Bende bugün bu konu hakkında orta yaşa yaklaşmış biri olarak Televizyon tarihini az çok biliyorum bu konu hakkında bir kaç şey söylemek istedim. Aslında garip gelecek ama ben Televizyonun o kadarda kötü olmadığını güzel dizilerde yayınladıkları oluyor. Mesela bir zamanlar ANNEMİ İSTİYORUM dizisi vardı bunu benden başka hatırlayan var mı diye düşünüyorum, STAR TV de ( ÜVEY BABA dizisi hariç, o çok uzadı) bir dönem Kemalettin Tuğcu’nun eserleri film yapılmıştı. Hep hüzün vardı ama hayatın içinden bizlere bir ders veriyordu. Güzeldi o günler ama bugün kim hatırlar o güzel filmleri daha ANCAK biz saçma sapan filmleri hatırlarız. Mesela ölümle dalga geçen RUHSAR diye saçma bir film insanların imanını zedeleyen hatta psikolojik olarakta olumsuz etkiler bırakan bir diziydi. O dizinin bende bir anısı da var onun yüzünden 1 hafta et yiyemedim. Geçen gün bahsettiğim ÇILGIN BEDİŞ gibi genç kızlarımızı ve oğlanlarımızı yoldan çıkaran en tehlikeli dizi olarak Türk Televizyon Tarihine damgasını vurmuştur. Bu arada üç hanımlı 36 çocuklu KAYGISIZLAR dizisini de unutmamak lazım. Vay be amma eski bir dizilermiş ama Kaygısızlar da şöyle bir nokta var Kumalar birbiri ile konuştukları sırada hiç özel kavramı yok üstelik memleketten yabancı eve o kadar misafir gelmiş. Ev sahibi asker arkadaşı adamın ve hanımının yanında gayet buraya çok dikkat edin Karı-Koca ilişkilerini rahat rahat konuşabiliyorlar. Yani tam bir ahlaksızlık ve maalesef bu diziyi özellikle okul sonrası bir saate koyup 7 ile 15 yaş çocuklarımızın (ki bunun içinde bende vardım)o filmi izlemesi sağlandı yani çocuklarımızı böyle bozdular. Televizyon kötü bir alet değil ama kullanmayı bilmek lazım bunu yakın tarihimizde de görüyoruz şimdide görüyoruz onun için ben İnşaallah Müslümanların daha kullanabilir duası ile…