İlk defa Ankara’ya Annem ve Babam’ sız gittim hem daha iyi gezme hem de daha iyi gözlem yapma imkanım oldu. Mesela hayatımda ilk defa Anıtkabir’e gittim ve bize dayatılarak öğretilen bilgilerin kaynağının mezarını görmek bana çok garip duygular hissettirdi. İlk başta müzeleri gezdim sonra Atatürk’e ait eşyaları gördüm, sonra orada bulunan bir görevli beni alıp engelli asansörüyle Atatürk’ün Mozelesine ( mezarına ) çıkarttı. O an kafamdan şunlar geçti; bugüne kadar okuduğum kitaplarda bazıları olumlu bazıları olumsuz şekilde bu adamı anlatıyordu. Ve bu kadar çok tartışılan kişinin mezarına yakın olmak çok garip bir duyguydu. İnsanlara baktım, bir kısmı benim gibi ilk defa geldiği hemen belli oluyordu, bir kısmı da büyük bir gururla kendi düşüncelerine göre davranıyordu, acayip bir şeydi. İçimden ölüm var diye geçirdim bir Müslüman olarak hepsini gözlemledim ve kendi kendime şunu düşündüm; evet gerçekten her Müslüman ama özellikle eli kalem tutan Müslümanlar gidip görmesi lazım, oradaki insanların psikolojisini Türkiye’deki ideolojilere göre analiz etmek gerek. Bakın benim burada hiç bir grubu kınayarak söylemiyorum sadece kanaatimi dile getiriyorum. Ha şunu da ifade ediyorum gittiğime hiç pişman değilim iyide oldu hatta benim zihin Dünyama çok katkısı olduğunu söyleyebilirim. Çünkü ziyaretten sonra birkaç gündür hep düşünüyorum Atatürk hakkında çok şey söyleniyor ve yazılıyor, tartışılıyor. Böyle bir adamı ne kadar eleştirirsek eleştirelim sonuçta bu adam bu Ülkeye damgasını vurmuş bir kişidir. Askeri dehasını hiç birimiz inkar edemeyiz ayrıca zeki olduğunu hatırlatmam gerek. Ha Müslümanlara zarar vermiştir, Kürt sorunun onun politikaları sonucunda çıktı, bunlar ayrı konular ama dediğim gibi Türkiye’de bugün yaşı 90 olan insanlardan yaşı 30 olan hatta 20 olan kişilere baktığımız zaman okullarda hep bu adamın yaptığı kahramanlıkları bizlere anlatırlar. Bunlar aklıma geldiğinde iyi ki gidip o adamı gördüm diyorum bilmem yanlış mı düşünüyorum. Selam ve Dua ile