Bu ismi hayatımda sadece yarım saat gördüm ve sohbet ettim.O dönem sitem olmadığı için yazamamıştım.Şimdi yazmak istedim birden bire aklıma geldi,neden,niye,ne için sormayın bilmiyorum.Sadece bu arkadaşımla nasıl tanıştığımı anlatmak istiyorum.Ramazanın 3.cü günüydü,günlerden pazar’dı.Biraz hayata dair sıkıntılar yüzünden pisikolojim bozulmuştu.O gün orucumu yemek zorunda kalmıştım.Kardeşlerim Amerika’da oldukları için ben,baba’cım ve bir tanecik annem fatihe iftar’a gittik.Kitap fuar’ını gezdikten sonra kadın’lar pazarına doğru yürümeye başladık tabi(ben tekerlekli sandelyedeyim).Kadınlar pazarına vardığımızda iftara 2 yada 2,5 saatimiz vardı.Babam saraçhane parkında oturalım dedi.Bizi bıraktıktan sonra kendisi ikindi namazı için cami’ye doğru yürümeye başladı.Yanımızdaki bankta (oturakta) bir grup arkadaş oturuyordu.İçlerinden biri parkta uzanmış saatten gözlerini alamıyordu,biryandan uyumaya çalışıyor bir yandan uf,puf diye söyleniyordu.Öteki oturmuş dinleniyordu, ama bana bakıp gülüyordu.Anne’mden çekiniyordu,böyle engelli çocuğuyla olanlar bazen ters tepki verebiliyorlar.Benim o an içimden bir arkadaşlık başlamıştı,5 veya 10 dakika bu böyle devam etti.Anne’me sordum adını sorabilirmiyim,anne’m evet dedi.Sordum,alicanmış adı,o da benim adımı sordu,öğrendi.Nerden geliyorsun diye sordum,kadıköy dedi ama o arkadaşı hala öf diyor bir yandan ona sabırlı ol diyor diğer yandan benimle alakalı bir şeyler soruyordu.Bende anlatıyorum,doğuştan engelli olduğumu söyledim,2yaşından beri fizik tedavi gördüğümü 2 tane kardeşim olduğunu söyledim.Ne iş yaptığını sordum,gümrükte çalışıyorum dedi elini tuttum sımsıcaktı elleri,biraz uzaktan akrabam olan osman abiye benzettim belkide onun için bu yakınlığı duydum.Çok okuduğumu,yazdığımı söyledim sanırım bana şiiri çok sevdiğini söyledi.Bir zaman sonra iftar vakti yaklaştı biz yemek yiyeceğimiz lokantaya yürümek için izin alıp ayrıldık ama benim aklım hala alican’daydı.Telefon’unu almadığıma çok pişman oldum ama 1 yada 2 hafta o sohbetin etkisinde kaldım belki hoş bir tesadüfle bir gün yine karşılaşabiliriz.Belkide hoş bir tesadüfle bu yazımı okur.ALLAH’tan ümit kesilmez.